این طرف قضیه را هم نگاه کنید.( چند کلامی با دانشجو معلمان عزیز)

در این مدتی که در دانشگاه فرهنگیان تحصیل کردم انواع و اقسام انتقادات تند را از زبان دانشجو معلمان شنیدم که انصافا درصد بسیار زیادی از آنها منصفانه و در جهت احقاق حقوقشان بود. قصد تکرار این مسایل را ندارم چون همه شما با آن آشنا هستید.

اما بد نیست نگاهی به خودمان بیندازیم. طبق تحقیقی که بنده در یکی از پردیس های دانشگاه فرهنگیان در تهران انجام دادم، میزان مطالعه غیر درسی دانشجویان به طور میانگین 5 دقیقه در روز است. به نظر من به جای اینکه منتظر باشیم تا معجزه ای رخ دهد و نظام آموزشی را دگرگون کند بهتر است از خودمان شروع کنیم. ما صرفا دانشجو نیستیم ما دانشجو معلم هستیم. افرادی که بعد از تربیت شدن وظیفه تربیت کردن را به عهده دارند. 

 

مهربانی با حیوانات را به کودکان خود بیاموزیم.

یک بار در اینترنت عنوان حیوان آزاری را جست و جو کنید.

اگر شما عشق به حیوانات را در فرزندتان به وجود نیاورید، فیلم های مسابقات جنگی بین حیوانات حس خشونت نسبت حیوانات را در ذهن و رفتار فرزند شما شکل می دهد و نتیجه آن آزار و اذیت گربه ها و پرنده ها توسط دانش آموزان مدرسه ابتدایی می شود که مدتی پیش شاهد آن بودم.

و این نکته را فراموش نکنید، این حس خشونت به رابطه با انسانها هم کشیده می شود.

عشق را در فرزندانتان زنده نگه دارید قبل اینکه دیر شود.

چه کار کنیم دانش آموزان از سروکولمان بالا نروند؟

همه چیز بسته به چند جلسه اول شما در یک کلاس دارد.

فرض کنید شما به عنوان معلم قرار است 25 جلسه به دانش آموزان یک کلاس درس بدهید.

حالا اگر 3 جلسه اول را به دانش آموزان اجازه دهید شلوغ کاری کنند و با آنها زیادی خوب رفتار کنید، کل 22 جلسه بعدی را باید مشغول ساکت کردن بچه ها در کلاس باشید. اما اگر 3 جلسه اول را کاملا جدی باشید دانش آموزان شما را به عنوان معلمی مقتدر خواهند شناخت و حالا اگر در آن 22 جلسه شوخی هم بکنید بچه ها حد و مرز خود را خواهند شناخت و از آن فراتر نمی رود.

حال انتخاب با شما است.

خشونت را از فرزندانتان دور کنید.

ادامه نوشته

کاشتن بچه های امروز

وقتی کشاورزی محصول خودش را می کارد،برای آن برنامه دارد که چه زمان وقت آبیاری است، چه زمان باید کود بدهد چه زمان سم پاشی کند و غیره. تا در نهایت می تواند یک محصول عالی را برداشت کند و به سود برسد.

اما بسیاری از والدین را می بینیم که هیچ برنامه ای برای کودکان خود ندارند. بلکه صرفا یک سری اهداف مبهم را در ذهن می پرورانند.

اگر می خواهید فرزند شما فردی موفق شود از همین حالا شروع کنید.

به ادامه مطلب بروید.

ادامه نوشته

ستایش شرمنده ایم.